геамарфало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае рэльеф паверхні Зямлі і гісторыю яго развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геатэрма́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з унутраным цяплом Зямлі і яго выкарыстаннем. Геатэрмальная станцыя.

[Ад грэч. gē — зямля і thérme — цяпло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубліка́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дубліката, прызначаны для яго. Дублікатны бланк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглямы́йка, ‑і, ж.

Фабрыка па абагачэнню каменнага вугалю шляхам вымывання з яго дамешак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раскрою, прызначаны для яго. Раскройны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рая́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раяля, прызначаны для яго. Раяльныя струны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салея́, ‑і, ж.

У праваслаўнай царкве — узвышэнне перад іканастасам на ўсю яго даўжыню.

[Ад лац. solium — крэсла, троп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сортавыпрабава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сортавыпрабавання, прызначаны для яго. Сортавыпрабавальная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станіёлевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да станіёлю, зроблены з яго. Станіёлевая стужка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьгрыпо́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для засцярогі ад грыпу, для лячэння яго. Супрацьгрыпозная сываратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)