Маслакі́ ’сцегнавая косць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), маслакаааты ’касцісты’ (Нар. Гом.). Да масол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мы́мліць, мы́млыты ’жаласна прасіць, скардзіцца’ (драг., З нар. сл.). Гукапераймальнае. Магчыма, утворана ад мама.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэйсар ’спецыяльны шавецкі нож’ (гродз., Нар. сл.). З ням. Messer ’нож’ (магчыма, праз ідыш).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мярлі́на (груб.) ’соня’ (ушац., Нар. сл.). Да па‑міриць (гл.), ст.-рус. мьрлъ ’мёрлы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Набі́льнік, набыльнык ’пласт сена, які можна узяць на вілы’ (брэсц., Нар. лекс.). Гл. навільнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Начвэ́ндзіць экспр. ’надыміць, накурыць’ (шчуч., З нар. сл.). Да чвэнд (чвэнт) ’непрыемны пах’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паля́тынка ’падхамутнік’ (БРС, Нар. сл.). З польск. palatynka ’футравы каўнер на шыю’. Параўн. паланти́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пама́чка ’мачанне’ (Сл. ПЗБ, Нар. сл.), памачу́шка ’верашчака’ (Сл. ПЗБ). Дэрыват ад памачыць < мачыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пацурба́лак ’цурбалак’ (стаўбц., Нар. сл.). Да па‑ і цурба́лак ’тс’, цуру́балы ’сцёблы раслін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́валач ’нацяганы, зблытаны лён ці інш.’ (Нар. сл.). Ад павалачы ’пацягнуць’ (Касп.) < бачачы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)