бабёр, -бра́ м.

1. зоол. бобр; бобёр;

2. (мех бобра) бобёр;

◊ пла́ча як б. — пла́чет го́рькими слеза́ми;

заб’е́ш бабра́ — не бу́дзеш мець дабра́ — посл. убьёшь бобра́ — не бу́дешь иметь добра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насо́хнуць сов.

1. в разн. знач. насо́хнуть;

на ко́лах ~хла гразь — на колёсах насо́хла грязь;

~хла мно́га дрэў — насо́хло мно́го дере́вьев;

2. разг. просо́хнуть;

се́на до́бра ~хла — се́но хорошо́ просо́хло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нае́сціся сов. нае́сться, наку́шаться;

н. хле́ба — нае́сться (наку́шаться) хле́ба;

до́бра н. — хорошо́ нае́сться (наку́шаться);

◊ н. жале́знага бо́бу — запасти́сь терпе́нием, прояви́ть упо́рство;

блёкату нае́ўся — белены́ объе́лся;

нае́лася жа́ба гра́зі — вороти́ть ры́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уце́рціся сов.

1. (впитаться при натирании) втере́ться;

мазь до́бра ўце́рлася — мазь хорошо́ втёрлась;

2. (утереть своё лицо) утере́ться, вы́тереться;

3. перен. втере́ться, втеса́ться;

у. ў кампа́нію — втере́ться (втеса́ться) в компа́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выда́тна,

1. прысл. Вельмі добра; цудоўна. Выдатна здаць экзамен. Выдатна валодаць замежнай мовай.

2. у знач. наз. выда́тна, нескл., н. Адзнака, якая абазначае вышэйшую ацэнку чаго‑н. (ведаў, паводзін і інш.). [Пятрусь:] — Цяпер можна мяне вітаць — школу скончыў на «выдатна». Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лаяць, ‑даю, ‑лаеш, ‑лае; зак., каго-што.

Абазваць брыдкімі, зняважлівымі словамі; аблаяць; насварыцца. Вылаяць апошнімі словамі. □ Пракоп нічога не адказваў: натура ў яго гэтакая, што любіць ён, каб усё добра і ціха было, вылаяць чалавека ў вочы не можа. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарысо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарысоўваць — зарысаваць.

2. Р мн. ‑совак. Малюнак з натуры; замалёўка, эскіз. Гэта была вельмі недакладная зарысоўка, і калі добра і доўга прыглядацца да яе, то тады рысунак праступаў выразней. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́іцца, клеіцца; незак.

1. Разм. Станавіцца ліпкім, клейкім. Пальцы клеяцца ад смалы.

2. Паддавацца склейванню, клейцы. Папера добра клеіцца.

3. перан. (звычайна з адмоўем). Разм. Атрымлівацца, ладзіцца. Справа не клеіцца. □ Размова паміж дзяўчатамі не клеілася. Карпюк.

4. Зал. да клеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгка,

1. Прысл. да лёгкі (у 1–5 знач.).

2. безас. у знач. вык. Пра спакойны, ціхамірны стан чалавека. Мне стала лёгка-лёгка. Бядуля. // Весела, радасна, добра. З бацькам заўсёды было лёгка, бесклапотна і весела. Чарнышэвіч.

•••

Лёгка сказаць гл. сказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзе́цца, ‑дзенуся, ‑дзенешся, ‑дзенецца; зак.

Надзець, нацягнуць на сябе што‑н.; адзецца. Падумаўшы крыху, дзед махнуў рукою: — Абыдзецца! Раздзецца і падзецца можна седзячы: яшчэ зручней. Чарнышэвіч. // Нацягнуцца на які‑н. прадмет (пра чахол, футляр і пад.). Навалачка добра падзелася на падушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)