Verbum

ко́раб, -а, мн. карабы́, -о́ў, м.

Выраб з лубу, бяросты, саломы і пад. для захавання, пераноскі, упакоўкі чаго-н.

◊

Сем карабоў (нагаварыць, наабяцаць і пад.; разм., іран.) — вельмі многа.

іды́лія, -і, ж.

1. Невялікі літаратурны твор, у якім ідэалізавана паказваецца вясковы побыт на ўлонні прыроды.

2. перан. Спакойнае, нічым не засмучанае, шчаслівае існаванне (іран.).

|| прым. ідылі́чны, -ая, -ае.

ваяўні́чы, -ая, -ае.

1. Схільны да вайны, храбры.

Ваяўнічыя плямёны.

2. Уласцівы воіну, мужны, адважны, баявы (таксама іран.).

В. выгляд.

В. характар.

Ваяўнічыя планы (агрэсіўныя).

|| наз. ваяўні́часць, -і, ж.

фімія́м, -у, м.

Духмянае рэчыва для спальвання ў час рэлігійных абрадаў, а таксама дым, які ўзнікае пры згаранні гэтага рэчыва.

◊

Курыць фіміям каму (кніжн., іран.) — лісліва ўхваляць каго-н.

рэвера́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы паклон з прысяданнем.

2. перан., звычайна мн. Перабольшанае выказванне пачцівасці, угодлівасці (іран.).

Рабіць рэверансы перад кім-н. (расшарквацца ў 2 знач.).

дапато́пны, -ая, -ае (разм.).

1. Вельмі даўні, які нібыта існаваў да міфічнага біблейскага патопу.

Дапатопная жывёліна.

2. Старамодны, устарэлы (жарт., іран.).

Д. фасон.

У цябе, браце, нейкая дапатопная мэбля.