развива́ющийся які́ (што) развіва́ецца; у ста́дыі развіцця́; які́ (што) стаў на шлях развіцця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́граф, ‑а, м.

Электранавігацыйны прыбор, які аўтаматычна прачэрчвае на карце шлях, што праходзіць карабель.

[Грэч. (h)odos — дарога і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чыць¹, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Памячаць, ставячы знак, метку і пад.

З. старонкі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вызначаць, указваць сабой шлях, дарогу і пад.

|| зак. пазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недалёкі прям., перен. недалёкий;

н. шлях — недалёкий путь;

ён чалаве́к н. — он челове́к недалёкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарва́тар, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Водны шлях для бяспечнага плавання суднаў вызначаны сігнальнымі знакамі.

Марскі ф.

2. перан. Асноўная лінія, кірунак дзейнасці, творчасці і пад.

Яго творчасць знаходзіцца ў фарватары сусветнай паэзіі.

|| прым. фарва́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтагужавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да аўтамабільных і гужавых перавозак. Аўтагужавы транспарт. Аўтагужавы шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфарма́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфарматара. Рэфарматарская група. // Звязаны з рэформай. Рэфарматарскі шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магистра́льный прям., перен. магістра́льны;

магистра́льный путь разви́тия вы́сшей шко́лы магістра́льны шлях развіцця́ вышэ́йшай шко́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Руці́на ’боязь змен, застой, кансерватыўнасць, адсутнасць пачуцця новага’ (ТСБМ). З заходнееўрапейскіх моў, крыніцай для якіх было франц. routine ’спрыт; уменне; руціна; коснасць’ < route ’дарога, шлях, напрамак, наезджаны шлях’ (Чарных, 2, 128–129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)