прака́за, ‑ы, ж.

Цяжкая хранічная інфекцыйная хвароба, якая выяўляецца галоўным чынам у пашкоджанні скуры і тканак; лепра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йдэр, ‑а, м.

Ваенны карабель, які мае заданне самастойна весці баявыя аперацыі, галоўным чынам знішчаць варожыя судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаманта́ж, ‑у, м.

Мантаж фатаграфічных здымкаў, аб’яднаных агульнай тэмай. // Газета, рэклама, плакат і пад., складзеныя такім чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёд, -у, М ёдзе, м.

1. Хімічны элемент, крышталічнае рэчыва цёмна-шэрага колеру, якое здабываецца галоўным чынам з марскіх водарасцей.

2. Спіртавы раствор гэтага рэчыва, ужыв. ў медыцыне.

|| прым. ёдны, -ая, -ае і ёдзісты, -ая, -ае.

Ёдны раствор.

Ёдзісты прэпарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэ́шны

1. гре́шный, грехо́вный;

~ныя ду́мкі — гре́шные (грехо́вные) мы́сли;

2. разг., в знач. сказ. гре́шен;

◊ ~ным чы́нам — гре́шным де́лом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпару́чнік, ‑а, м.

Чын афіцэра ў царскай арміі, які ішоў за чынам прапаршчыка. // Асоба, якая мела гэты чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтра́л, ‑а, м.

Уст. Цэнтральная катаржная турма ў дарэвалюцыйнай Расіі, прызначаная галоўным чынам для палітычных зняволеных. Аляксандраўскі цэнтрал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гре́шный грэ́шны;

◊

грешным делом в знач. вводн. сл. грэ́шным чы́нам, прызнаю́ся, гре́шный челове́к уст. грэ́шны чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

необъясни́мый невытлумача́льны; незразуме́лы;

необъясни́мый факт невытлумача́льны факт;

необъясни́мым о́бразом незразуме́лым чы́нам;

необъясни́мое явле́ние незразуме́лая (невытлумача́льная) з’я́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрэагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак.

Адказаць, адазвацца якім‑н. чынам на тое або іншае дзеянне, ўчынкі. Адрэагаваць на крытыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)