Verbum

насо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. гл. нос.

2. Пярэдняя частка абутку, панчох і пад.

Н. бота.

3. Пярэдняя частка якога-н. прадмета (звычайна вузкая).

Н. касы.

дзяся́ты, -ая, -ае.

1. гл. дзесяць.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на дзесяць.

Дзясятая частка.

3. у знач. наз. дзяся́тая, -ай, ж. Дзясятая частка чаго-н.

Адна дзясятая.

васьму́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм., уст.).

Восьмая доля, частка якога-н. прадмета або якой-н. адзінкі вымярэння.

В. махоркі (адна восьмая частка фунта).

во́сьмы, -ая, -ае.

1. гл. восем.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на восем.

Восьмая частка.

3. у знач. наз. во́сьмая, -ай, ж. Восьмая частка чаго-н.

Адна восьмая.

сарцаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Сярэдняя частка сцябла, ствала або кораня раслін.

2. Унутраная, сярэдняя частка чаго-н., напр., плода.

С. яблыка.

|| прым. сарцаві́нны, -ая, -ае.

пя́ты, -ая, -ае.

1. гл. пяць.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на пяць.

Пятая частка.

3. у знач. наз. пя́тая, -ай, ж. Пятая частка чаго-н.

Адна пятая.

со́ты², -ая, -ае.

1. гл. сто.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на сто.

Сотая частка.

3. у знач. наз. со́тая, -ай, ж. Сотая частка чаго-н.

Дзве сотыя.

шо́сты, -ая, -ае.

1. гл. шэсць.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на шэсць.

Шостая частка.

3. у знач. наз. шо́стая, -ай, ж. Шостая частка чаго-н.

Адна шостая.

надбро́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Частка лба над брывамі.

брук, -у, м.

Праезджая частка вуліцы, плошчы, якая вымашчана каменем.