пераступа́цца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Абменьвацца ўмоўнымі стукамі цераз сцяну для паведамлення чаго-н. адзін другому.

|| наз. перасту́к, -у м. і перасту́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамака́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. прамокнуць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прапускаць цераз сябе вільгаць, сырасць.

Прарызінены плашч не прамакае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераве́сіцца, ‑вешуся, ‑весішся, ‑весіцца; зак.

Перагнуўшыся цераз што‑н., павіснуць. Перавесіцца цераз плот. Перавесіцца праз парэчцы моста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакара́бкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Карабкаючыся, перамясціцца на другое месца, пералезці цераз што‑н. Перакарабкацца цераз плот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Шпурнуўшы, перакінуць цераз што‑н. Перашпурнуць камень цераз рэчку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паперала́зіць, ‑лазіць; ‑лазім, ‑лазіце, ‑лазяць; зак., што, цераз што і без дап.

Пералезці — пра ўсіх, многіх. Папералазіць цераз плот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераправажа́цца ’перапраўляцца (цераз раку)’ (Нас.). Утворана пад уплывам польск. przeprowadzać się ’змяніць месца побыту, пражывання’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перабрысці́ сов., разг. перебрести́;

п. це́раз раку́ — перебрести́ че́рез ре́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ракіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. У шахматнай гульні: адначасовы ход каралём і ладдзёй, пры якім кароль перастаўляецца цераз адно поле ў бок ладдзі, а ладдзю пераносяць цераз караля і ставяць побач з ім.

Зрабіць ракіроўку.

2. Перастаноўка сіл, замена ў чым-н. з мэтай умацавання пазіцый.

Р. кадраў.

У футбольнай камандзе адбылася р.

|| прым. ракіро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перары́вісты, -ая, -ае.

1. Які перапыняецца цераз кароткія прамежкі часу; няроўны.

Перарывістае дыханне. П. голас.

2. 3 прамежкамі, не суцэльны.

Перарывістая лінія.

|| наз. перары́вістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)