Verbum

грыбні́ца¹, -ы, ж.

1. Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей.

2. Цяпліца для вырошчвання грыбоў.

членістано́гія, -іх, адз. -ае, -ага, н.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).

дыэле́ктрык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, цела, якое дрэнна праводзіць электрычны ток; неправаднік.

|| прым. дыэлектры́чны, -ая, -ае.

безжыццёвы, -ая, -ае.

1. Мёртвы.

Безжыццёвае цела.

2. перан. Пазбаўлены выразнасці, малавыразны, пусты.

Б. позірк.

|| наз. безжыццёвасць, -і, ж.

цеплаўсто́йлівасць, -і, ж. (спец.).

Здольнасць цела вытрымліваць высокую тэмпературу або значную рознасць тэмператур, не трацячы сваіх якасцей.

Ц. металу.

пацёртасць, -і, ж.

1. гл. пацёрты.

2. Пашкоджанне, раздражненне якой-н. часткі цела ад трэння.

Пацёртасці на шыі каня.

муміфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Ператварыць (ператвараць) у мумію¹; бальзамаваць.

М. цела.

прастыту́цыя, -і, ж.

Продаж жанчынамі свайго цела з мэтай здабывання сродкаў для існавання, а таксама з мэтай асабістага ўзбагачэння.

прыцяжэ́нне, -я, н.

Фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што адно цела імкнецца наблізіцца да другога.

Закон зямнога прыцяжэння.

гра́дуснік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тэрмометр для вымярэння тэмпературы цела, а таксама вады, паветра.

Паставіць хвораму г.