Verbum

абюракра́ціцца, -ра́чуся, -ра́цішся, -ра́ціцца; зак.

Стаць бюракратам.

Нешта ж ты вельмі хутка абюракраціўся.

|| незак. абюракра́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

правярну́ць, -ярну́, -е́рнеш, -е́рне; -ярні; -е́рнуты; зак., што (разм.).

Ажыццявіць, зрабіць спрытна і хутка.

П. справу.

П. пытанне.

прыручы́цца, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак.

Стаць ручным, прывыкнуць да чалавека.

Алень хутка прыручыўся.

|| незак. прыруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

шыбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; незак. (разм.).

Хутка, жвава рухацца, ісці.

Ш. па грыбы.

|| наз. шыбава́нне, -я, н.

драпану́ць¹, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. (разм.).

Хутка ўцячы, даць драла.

Драпануў у хмызняк і знік.

матну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Хутка кінуцца, пабегчы куды-н.

Невядомая постаць матнулася цераз дарогу.

ско́ры, -ая, -ае.

1. Які адбываецца з вялікай скорасцю, у кароткі прамежак часу; які мае вялікую скорасць.

С. ход.

С. цягнік.

Скоры (наз.) прыбывае да першай платформы.

Скора (прысл.) ідзе.

2. перан. Здольны хутка працаваць, дзейнічаць; схільны спяшацца (разм.).

С. ў рабоце.

Да стала — с., а на сенажаць — хворы (прыказка).

3. Які адбываецца ў кароткі час, тэрмін.

С. ад’езд.

4. Які павінен адбыцца хутка.

Да скорага спаткання!

◊

На скорую руку (зрабіць што-н.; разм.) — хутка і неакуратна.

залячы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ле́чыцца; зак. (разм.).

Зажыць у выніку лячэння.

Рана хутка залячылася.

|| незак. зале́чвацца, -аецца.

імгне́нны, -ая, -ае.

1. Які раптоўна ўзнікае.

Імгненная рэакцыя.

2. Які хутка праходзіць; кароткачасовы.

Імгненная радасць.

|| наз. імгне́ннасць, -і, ж.

праско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. што. Хутка прабегчы міма чаго-н.

Каля нас праскочылі дзеці.

Поезд праскочыў паўстанак.

2. Пранікнуць, хутка прабрацца куды-н. праз якія-н. перашкоды (разм.).

П. у дзверы.

3. Лёгка прайсці, упасці праз якую-н. адтуліну

Манета праскочыла ў шчыліну.

|| незак. праска́кваць, -аю, -аеш, -ае.