ю́рта, -ы, ДМ ю́рце, мн. -ы, -аў, ж.

Пераноснае, конусападобнай формы жыллё, крытае шкурамі ў некаторых качавых народаў Азіі і Паўднёвай Сібіры.

|| прым. ю́ртавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для заліўкі чаго‑н. Залівачныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармазме́на, ‑ы, ж.

Спец. Змена формы чаго‑н. Фармазмена металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медальён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ювелірны выраб авальнай ці круглай формы ў выглядзе футлярчыка, унутр якога можна ўстаўляць фотаздымак або які-н. талісман.

|| прым. медальённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́ксія, -і, мн. -і, -сій, ж.

У граматыцы: тое, што і канчатак.

|| прым. флекты́ўны, -ая, -ае.

Флектыўны націск.

Флектыўныя мовы — мовы, якія ўтвараюць формы словазмянення пры дапамозе флексій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спражэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрагаць ​2.

2. Змяненне дзеясловаў па асобах, ліках і часах. Формы спражэння.

3. Група дзеясловаў, якія маюць аднолькавыя формы змянення. Першае спражэнне. Другое спражэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прамовы ​2. Прамоўныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амёба, ‑ы, ж.

Найпрасцейшая аднаклетачная жывёліна, якая не мае пастаяннай формы.

[Ад грэч. amoibē — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архаісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які пераймае старадаўнія формы (пра творы літаратуры, мастацтва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэро́зісны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да гетэрозісу. Гетэрозісныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)