лексікагра́фія, ‑і, ж.

Тэорыя і практыка складання слоўнікаў. Лексікаграфія займаецца вывучэннем і сістэматызацыяй усяго слоўнікавага складу мовы. Юргелевіч.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малекуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малекулы. Малекулярны рух. // Які мае адносіны да вывучэння малекул. Малекулярная тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Дрэнны, няправільны; з заганамі. Заганны стыль работы. Заганная тэорыя.

2. Амаральны, непрыстойны. Заганны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазаі́чны мозаи́чный, мозаи́ческий;

~нае пано́ — мозаи́чное (мозаи́ческое) панно́;

~ная тэо́рыя — мозаи́чная, мозаи́ческая тео́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́дны в разн. знач. мо́дный;

~нае паліто́ — мо́дное пальто́;

~ная тэо́рыя — мо́дная тео́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

протаплазматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пратаплазмы; звязаны з вывучэннем пратаплазмы. Протаплазматычная клетачная тэорыя. // Які складаецца з пратаплазмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінеты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кінетыкі. Кінетычная тэорыя.

2. Які мае адносіны да руху. Кінетычная энергія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геапалі́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Ілжэнавуковая, рэакцыйная буржуазная тэорыя, згодна якой геаграфічнае асяроддзе з’яўляецца рашаючым фактарам развіцця грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кинети́ческий мех., физ. и пр. кінеты́чны;

кинети́ческая тео́рия кінеты́чная тэо́рыя;

кинети́ческая эне́ргия кінеты́чная эне́ргія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імаве́рнасць, ‑і, ж.

Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго‑н., ступень ажыццявімасці. Імавернасць падзей. // Ступень абгрунтаванасці, упэўненасці ў праўдападобнасці або ажыццявімасці чаго‑н.; верагоднасць, дапушчальнасць. Такое дапушчэнне набывае тым большую імавернасць, што дыплом доктара медыцыны Скарына атрымаў у Італіі і мог быць таму прынят у Празе пазней за італьянскага батаніка. Алексютовіч.

•••

Тэорыя імавернасцей гл. тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)