Verbum

налята́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

Лётаючы, пакрыць якую-н. адлегласць, прабыць нейкі час у паветры.

Н. тысячу кіламетраў.

Н. тры тысячы гадзін.

паліцма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

Начальнік паліцыі ў буйных гарадах царскай Расіі, а таксама ў некаторых іншых дзяржавах.

|| прым. паліцма́йстарскі, -ая, -ае.

трохгра́нны, -ая, -ае.

1. Які мае тры грані.

Т. напільнік.

2. Утвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць праз адну кропку (спец.).

Т. вугал.

цу́гам, прысл.

1. Гужам, адзін за адным.

Коні ішлі ц.

2. Запрэжкай у дзве або тры пары коней, якія ідуць адна за адной.

трэ́ці, -яя, -яе.

1. гл. тры.

2. Асабіста не зацікаўлены ў чым-н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны.

Трэцяя старана.

3. Не галоўны па значэнні, не першаразрадны.

Т. сорт.

Іграць трэція ролі.

4. Які атрымліваецца пры дзяленні на тры.

Трэцяя частка.

5. у знач. наз. трэ́цяе, -яга, н. Страва, якая падаецца пасля другой; салодкая страва.

На трэцяе кампот.

трайны́, -а́я, -о́е.

1. Які складаецца з трох аднародных або падобных частак, прадметаў.

Трайныя рамы.

2. Павялічаны ў тры разы.

Прадаваць па трайной цане.

тыра́ж², -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання аднаго выпуску.

Т. газеты павялічыўся ў тры разы.

|| прым. тыра́жны, -ая, -ае.

злы́дзень, -дня, мн. -дні, -дняў, м. (разм.).

1. Шкодны чалавек, ліхадзей.

2. толькі мн. Нягоды, бяда.

Як уваляцца злыдні, то не на тры дні (прыказка).

прае́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. што. Патраціць на паездку (разм.).

П. пяцьдзясят рублёў.

2. Правесці які-н. час у яздзе.

Праездзіў тры тыдні.