Verbum

аксамі́т, -у, М -мі́це, м.

Шаўковая тканіна з мяккім, гладкім і густым ворсам.

|| прым. аксамі́тавы, -ая, -ае і аксамі́тны, -ая, -ае.

Аксамітавая сукенка.

Аксамітная трава (перан.).

газо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пляцоўка ў садзе, скверы, перад домам і пад., засеяная травой, а таксама трава, пасеяная на гэтай пляцоўцы.

|| прым. газо́нны, -ая, -ае.

вя́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў свежасць, звяў (пра расліны).

Вялая трава.

2. перан. Пазбаўлены бадзёрасці, энергіі.

В. працаўнік.

В. настрой.

|| наз. вя́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.

Скарыстаць пад с.

Пакасіць сенажаці.

2. Час касьбы.

Пачалася с.

|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.

муро́г, -рагу́, м.

1. Сухадольная сакавітая трава высокай кармавой якасці.

Авечкі прагна шчыпалі м.

2. Сена з такой травы.

Духмяны м.

|| прым. муро́жны, -ая, -ае.

М. пах мядункі.

вы́петраць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. Высахшы, страціць свае якасці, колер і пад.

Пад гарачым сонцам і ветрам выпетрала трава.

2. Зрабіцца худым, сухім (перан., разм.).

Во выпетраў чалавек.

се́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. Дробна нарэзаная салома, трава на корм жывёле.

Запарыць сечкі карове.

2. Драблёныя крупы.

Ячная с.

Грэчневая с.

3. Шырокі паўкруглы нож для ссякання капусты.