радавы́², -а́я, -о́е.
1. Які нічым не вызначаецца сярод іншых; просты, звычайны.
Р. работнік.
Р. член арганізацыі.
2. Які не належыць да каманднага, начальніцкага складу.
Р. баец.
3. у знач. наз. радавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і салдат (у 1 знач.).
Гвардыі р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
манеўрава́ць несов., в разн. знач. маневри́ровать;
~ру́юць параво́зы — маневри́руют парово́зы;
м. сяро́д перашко́д — маневри́ровать среди́ препя́тствий;
м. тэ́хнікай — маневри́ровать те́хникой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
незаго́йны, ‑ая, ‑ае.
Які не гоіцца. Незагойная рана. // перан. Які не прытупляецца часам (пра боль). Мы, дзеці, жылі, дарослелі сярод нейкай неабдымнай радасці людзей, якія засталіся жывыя, і ў той жа час сярод незагойнага, вострага болю па страчаных, знявечаных, закатаваных. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агітпу́нкт, ‑а, М ‑кце, м.
Агітацыйны пункт (мясцовая ўстанова, якая вядзе масава-палітычную работу сярод насельніцтва).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збудзі́цца сов., в разн. знач., разг. пробуди́ться, просну́ться;
з. сяро́д но́чы — пробуди́ться (просну́ться) среди́ но́чи;
по́ле ~лася вясно́ю — по́ле пробуди́лось весно́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ізалява́насць, ‑і, ж.
Стан ізаляванага. Ізаляванасць проваду. □ Дробнаму вытворцу (і рамесніку, і селяніну) перашкаджае перайсці да калектыўнай вытворчасці вельмі слабае развіццё салідарнасці, дысцыпліны, іх ізаляванасць, іх «фанатызм уласнікаў», канстатуемы не толькі сярод заходнееўрапейскіх сялян, але, — дададзім ад сябе, — і сярод рускіх «абшчынных» сялян. Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; незак., каго-што (разм.).
1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.
Б. народ.
2. Спакушаць, зачароўваць.
Ах, дзяўчаты, хопіць вам б. хлопца!
◊
Баламуціць светам (разм., неадабр.) — выклікаць непакой, нездавальненне.
|| зак. узбаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны і забаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
укра́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
1. Пырскаючы, зрабіць крапіны ў чым-н. (спец.).
2. (часцей у форме дзеепрыметніка залежнага стану), перан. Унесці, уключыць у склад чаго-н. як устаўку, дадатак да асноўнага.
У лесастэпе сярод стэпавай расліннасці ўкрапаны невялікія ляскі.
|| незак. укра́пваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. укра́пванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чужа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.
2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.
Ён ч. сярод іх.
3. Не родны чалавек, не сваяк.
|| ж. чужа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).
|| прым. чужа́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агіткалекты́ў, ‑тыву, м.
Калектыў агітатараў, які ствараецца пры пярвічных арганізацыях КПСС для вядзення агітацыйнай работы сярод насельніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)