Verbum

бы́тнасць, -і, ж.

У выразе: у бытнасць — у час знаходжання дзе-н. або ў якасці каго-н.

У яго б. старшынёй калгаса справы ішлі паспяхова.

ажу́р², прысл.

У бухгалтэрыі: такое вядзенне справы, калі кожная аперацыя рэгіструецца неадкладна пасля яе выканання.

◊

(Усё) у ажуры (разм.) — усё ў парадку, усё як належыць.

дзяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м. (неадабр.).

Чалавек, які лоўка вядзе свае справы, не грэбуючы ніякімі сродкамі для дасягнення мэты.

Біржавыя дзялкі.

Д. цёмных спраў.

тапту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто топчацца без справы, марудна робіць што-н.

|| ж. тапту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

келе́йны, -ая, -ае.

1. гл. келля.

2. перан. Тайны, сакрэтны, скрыты ад іншых.

Келейныя справы.

Вырашаць пытанне келейна (прысл.).

|| наз. келе́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

здалёк і здалёку, прысл.

З далёкай адлегласці ці з аддаленага месца, далёкай мясцовасці.

Вёска відаць з.

Пачаць размову з. (перан.: не прыступаючы адразу да сутнасці справы).

лаўка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы; спрытнюга.

|| ж. лаўка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

ленава́цца, ляну́юся, ляну́ешся, ляну́ецца; ляну́йся; незак., з інф.

3 ленасцю адносіцца да справы, ляніва рабіць што-н.

Л. рана ўставаць.

|| зак. паленава́цца, -ляну́юся, -ляну́ешся, -ляну́ецца; -ляну́йся.

су́тнасць, -і, ж.

Унутраны змест прадмета, аснова, самае галоўнае, істотнае ў чым-н.

С. справы.

Дакапацца да сутнасці.

Па сутнасці (пабочн.: на самай справе, у сапраўднасці).