інды́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак. ж.

Самка індыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Самка аленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаза́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Самка фазана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кена́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Канарэйка-самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прыплод, які дае прыплод. Прыплодная самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіз, -а і -у, м. (разм.).

1. -у, гл. гізаваць.

2. -а, мн. -ы́, -о́ў. Вялікая муха, самка якой жывіцца кроўю жывёлы і чалавека; сляпень.

Г. напаў на скаціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сайга́, ‑і, ДМ сайзе, ж.

1. Тое, што і сайгак.

2. Самка сайгака.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буслі́ха, ‑і, ДМ ‑лісе, ж.

Самка бусла. Хутка на дапамогу буслу прыляцела бусліха. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́ка, -і, ДМ су́цы, мн. -і, сук, ж.

1. Самка сабакі, а таксама іншых жывёлін сямейства сабачых.

2. (груб.). Ужываецца як лаянкавае слова.

|| памянш. су́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самі́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і самка. [Кашалот] шыўся сярод саміц .. — мусіць, разумеючы, што мы імі не цікавімся. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)