металі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.)

1. Рабочы металапрамысловасці.

2. Выканаўца або прыхільнік рок-музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

відэаклі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэлевізійны рэкламны ролік — эстрадная поп або рок-песня, якая суправаджаецца разнастайнымі адлюстраваннямі на экране.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадрачы́, -раку́, -рачэ́ш, -рачэ́; -рачо́м, -рачаце́, -раку́ць; -ро́к, -ракла́, -ло́; -рачы́; -рачо́ны; зак., што (кніжн.).

Наперад прадказаць тое, што будзе, адбудзецца.

|| незак. прадрака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пазатакро́к прысл. ’пазамінулы год’ (Сцяшк.), пазатакрак ’тры гады назад’ (Янк. 2) з па‑за‑так‑рок. Да рок ’год’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ракавы́ ’гадавы’ (зэльв., Сл. рэг. лекс.; Нас.). Ад рок у значэнні ’год’, параўн. польск. rok ’год’, roczny ’гадавы’. Гл. ракава́ць, рок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саро́ка, -і, ДМ -ро́цы, мн. -і, -ро́к, ж.

1. Птушка сямейства крумкачовых з доўгім хвастом і чорным з белым апярэннем.

2. перан. Пра балбатлівага, шумнага чалавека.

◊

Сарока на хвасце прынесла — пра навіну, весткі, атрыманая невядома адкуль (жарт., іран.).

|| прым. саро́чы, -ая, -ае і саро́чын, -а.

Сарочына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́церкі, ‑рак і мацяркі́, ‑рок; адз. няма.

Разм. Маці (у 1 знач.). [Дзіця] адразу заціхла, і маці некалькі хвілін пазірала на яго з той трывожнай любасцю, якая бывае ў мацерак у самыя цяжкія хвіліны. Асіпенка. Плакалі мацяркі і жонкі, выпраўляючы сваіх сыноў і мужоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́кі ’сесія’ (Стан., Статут 1529 г.) — да рок 1 ’тэрмін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ракаві́ны ’гадавіна па нябожчыку’ (Растарг.). Параўн. укр. рокови́ни ’тс’. Да рок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́чкі 1 ’тэрміны судаводства ў гродскіх судах’ (Гарб.). З польск. roki (sądowe) ’тэрмін паўнамоцтва судоў’, ст.-польск. poroczki ’земскія, павятовыя суды’. Да рок 1 (гл.).

Ро́чкі 2 ’верхавіны дрэў’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Няясна. Магчыма, з ’атожылкі на галінах, якія выраслі за адзін год’, гл. рок 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)