выто́к, -ку м. исто́к;

в. ракі́ — исто́к реки́;

~кі культу́ры — исто́ки культу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абало́на, -ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою.

Прылесная балоцістая а.

2. Малады слой драўніны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

|| прым. абало́нны, -ая, -ае.

Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цячэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. цячы.

2. Рух вады ў рацэ, а таксама вада, якая рухаецца.

Хуткае ц. ракі.

◊

Плысці па цячэнні — прыстасоўвацца да абставін, не выказваючы супраціўлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пала́бы, ‑аў; адз. палаб, ‑а, м.; палабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. палабкі, ‑бак; ж.

Вялікая група заходнеславянскіх плямён, якія насялялі ўзбярэжжа Балтыйскага мора ад ракі Лабы [Эльбы] да ракі Одры [Одэра].

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелкаво́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць мелкаводнага; мелкаводдзе. Мелкаводнасць ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжыня́, -і́, мн. даўжы́ні, даўжы́нь, ж.

1. Працягласць лініі, плоскасці, цела паміж двума крайнімі іх пунктамі.

Змераць даўжыню стала.

Меры даўжыні.

Д. вуліцы.

Д. ракі.

2. Працягласць у часе.

Д. рабочага дня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люстра́ны, -ая, -ае і люстраны́, -а́я, -о́е.

1. гл. люстра¹.

2. Які з’яўляецца люстрам, з люстрам.

Люстраныя дзверы шафы.

3. перан. 3 гладкай бліскучай паверхняй.

Л. глянец.

Люстраная паліроўка.

Люстраная паверхня ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

левабярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны на левым беразе ракі. Левабярэжная частка Дняпра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заві́ліна, ‑ы, ж.

Выгіб, звіліна. Парамі паварочваўся на завілінах ракі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкаачышча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ачысткі дна ракі. Рэкаачышчальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)