пала́бы, ‑аў; адз. палаб, ‑а, м.; палабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. палабкі, ‑бак; ж.

Вялікая група заходнеславянскіх плямён, якія насялялі ўзбярэжжа Балтыйскага мора ад ракі Лабы [Эльбы] да ракі Одры [Одэра].

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)