дыяхрані́я, ‑і, ж.

Гістарычная паслядоўнасць развіцця моўных з’яў; проціл. сінхранія.

[Ад грэч. diá — праз і chrónos — час.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адле́глы, ‑ая, ‑ае.

Аддалены (у прасторы, часе, паводле ступені развіцця).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магистра́льный прям., перен. магістра́льны;

магистра́льный путь разви́тия вы́сшей шко́лы магістра́льны шлях развіцця́ вышэ́йшай шко́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.

Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.

У. задуму.

У. план развіцця гаспадаркі.

|| незак. ухваля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ухвале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкарлу́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

1. Цвёрдая абалонка чаго-н. (яйца, арэха і інш.).

2. перан. Тое, што ізалюе, абмяжоўвае магчымасць далейшага дзеяння, развіцця.

Замыкацца ў сваёй шкарлупіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неразві́ты, ‑ая, ‑ае.

У выразе: неразвіты сказ гл. сказ.

неразвіты́, ‑а́я, ‑о́е.

Які не дасягнуў нармальнага развіцця. Фізічна неразвітое дзіця. Развітыя здольнасці. // Які мала ведае, не мае дастатковага духоўнага развіцця. Неразвіты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нераўнаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены раўнамернасці. Нераўнамернае размеркаванне. Нераўнамерны характар развіцця капіталізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаразвіты́, ‑ая, ‑ое.

Які дасягнуў высокага ўзроўню развіцця. Высокаразвітая сацыялістычная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнаабавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

Абавязковы для ўсіх. Агульнаабавязковая патрэбнасць. Агульнаабавязковы этап развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стадыя́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Наяўнасць стадый у чым‑н. Стадыяльнасць развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)