флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляск, -у, м.

1. Кароткі, звонкі гук, які ўтвараецца ад удару металічнымі прадметамі аб метал або камень.

Л. ланцугоў.

2. Рэзкі, сухі гук пры лясканні чым-н.

Л. пугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саморо́дный прям., перен. самаро́дны;

саморо́дный мета́лл самаро́дны мета́л;

саморо́дный тала́нт перен. самаро́дны та́лент;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лій, ‑ю, м.

Хімічны элемент — мяккі і лёгкаплаўкі метал блакітна-сівога колеру.

[Ад грэч. thallos — зялёная галінка (назва дадзена па ярка-зялёнай лініі спектра).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́ній, ‑ю, м.

Радыеактыўны элемент, серабрыста-белы метал, які здабываецца з уранавай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́ндый, ‑ю, м.

Хімічны элемент; рэдкі метал серабрыста-белага колеру, мякчэйшы за свінец.

[Лац. Indium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непту́ній, ‑ю, м.

Радыеактыўны элемент — серабрысты метал, які з цяжкасцю акісляецца на паветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́зій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, вельмі мяккі светлы метал з залаціста-жоўтым адценнем.

[Ад лац. caesius — блакітны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвы́нкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць звінючыя гукі (пра шкло, метал, насякомых і пад.).

Недзе дзвынкала шкло.

Над вухам дзвынкалі камары.

|| аднакр. дзвы́нкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. дзвы́нканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

Скончыць плавіць, расплавіць усё без астатку. Даплавіць метал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)