Verbum

русабаро́ды, ‑ая, ‑ае.

З русай барадой. Высокі, русабароды паджылы касец.. выйшаў нават крокаў на пяць у траву насустрач мядзведзіцкім. Крапіва.

шаве́цтва, ‑а, н.

Рамяство, занятак шаўца. Бацька — бадыль дымаўскі. Зямлі сваёй нават і дзесяціны поўнай не было. Шавецтвам займаўся. Крапіва.

наздра́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі ноздрамі. Часам галава [каровы] прыпыніцца, у шыбу ўпрэцца вільготная наздратая пыса і зашуміць моцна, нюхнуўшы паветра. Крапіва.

панако́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Накасіць чаго‑н. у дастатковай або вялікай колькасці. [Верамейчык:] — Чаго вам баяцца зімы? Сеча панакошвалі... Крапіва.

ні́засць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нізкага (у 4 знач.). [Туляга:] Я такі баязлівы, нікчэмны чалавек, маладушны да нізасці. Крапіва.

2. Нізкі ўчынак.

прысці́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Разм. Раптоўна апанаваць; спасцігнуць. Моцна прысцігнула гора. Здавалася, канца і краю няма яму. Крапіва.

пацьмяне́ць, ‑ее; зак.

Зрабіцца цьмяным, цьмянейшым. Святло месяца пацьмянела. □ Глянула [Зося] раніцаю, а ў .. [дзіцяці] і вочкі пацьмянелі: глядзіць, як праз пялёнку. Крапіва.

бяга́, ‑і, ДМ бязе, ж.

Разм. Тое, што і бег. — Дзе гэта ты [Аўдолька] была? — задыхаўшыся ад бягі, запытала Зося. Крапіва.

бязглу́здзіца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што пярэчыць сэнсу; глупства, недарэчнасць. [Зёлкін:] Не можа быць, каб вы, Аляксандр Пятровіч, такую бязглуздзіцу напісалі. Крапіва.

жыга́цца, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Датыкаючыся, выклікаць востры боль; апякаць. Крапіва жыгаецца. // Балюча кусаць. Мухі жыгаюцца.

2. Апякаць адзін другога крапівой.