храп, -у, м.

1. Хрыплыя гукі, якія ўтварае той, хто спіць.

Моцны х.

Сон з храпам.

2. Гукі, якія нагадваюць хрыплае сапенне (пра коней).

Х. каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кось-кось, выкл.

Воклік, якім падзываюць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысі́ць, рышу́, рысі́ш, рысі́ць; рысі́м, рысіце́, рыся́ць; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Бегчы рыссю (пра коней і інш. жывёл).

2. Ехаць на кані рыссю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Доўгая вяроўка, на якой ганяюць коней па кругу пры выездзе, абучэнні. На манежнай пляцоўцы ганялі на кордзе коней. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бары́шник пераку́пшчык, -ка м., гандля́р, -ра́ м.;

лошади́ный бары́шник пераку́пшчык ко́ней, гандля́р ко́ньмі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канава́л, ‑а, м.

Разм.

1. Лекар без спецыяльнай ветэрынарнай адукацыі, які займаецца лячэннем коней. // Чалавек, які пакладае коней.

2. Пагард. Пра дрэннага ўрача, невука ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Вывесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. коней.

П. плямы.

П. птушанят.

П. клапоў і прусакоў.

П. са складу прэзідыума.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́хавіца, -ы, ж.

1. Цяжкае дыханне пры захворванні бронхаў.

Пакутаваць дыхавіцай.

2. Народная назва хваробы лёгкіх у коней і іншых жывёл.

Нагнаць дыхавіцу каню.

|| прым. ды́хавічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канава́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Знахар, які лечыць коней (уст.).

2. перан. Пра дрэннага ўрача, невука ў медыцыне (пагард.).

Такому канавалу не даверыш сваё здароўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конегадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне коней як галіна жывёлагадоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)