Verbum

лісі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. лісіца.

2. Ядомы пласціністы грыб жоўтага колеру.

мельхіёр, -у, м.

Сплаў медзі з нікелем і некаторымі іншымі элементамі серабрыста-белага колеру.

|| прым. мельхіёравы, -ая, -ае.

мета́н, -у, м.

Прыродны газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца ў якасці паліва.

|| прым. мета́навы, -ая, -ае.

рубі́н, -у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру.

|| прым. рубі́навы, -ая, -ае.

Р. колер (чырвоны). Р. пярсцёнак (з рубінам).

ізумру́д, -у, М -дзе, м.

Каштоўны празрысты камень ярка-зялёнага колеру.

Бранзалет з ізумрудам.

|| прым. ізумру́дны, -ая, -ае.

рагаві́к², -у́, м.

Шчыльная зярністая горная парода бурага або шэрага колеру, якая ўтвараецца ад уздзеяння магмы на пароду.

малескі́н, -у, м.

Шчыльная баваўняная тканіна звычайна цёмнага колеру для рабочай, спартыўнай вопраткі.

|| прым. малескі́навы, -ая, -ае.

М. халат.

сёмга, -і, ДМ -мзе, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства ласасёвых з мясам ружовага колеру.

|| прым. сёмгавы, -ая, -ае.

зялёнка², -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Лякарства — вадкасць зялёнага колеру на спірце з антысептычнымі ўласцівасцямі для змазвання скуры.

цынкі́т, -у, М -кі́це, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

|| прым. цынкі́тны, -ая, -ае.