александры́т, -у, М -ры́це, м.

Каштоўны камень, які змяняе свой колер ад ізумруднага (днём) да цёмна-чырвонага (пры штучным асвятленні).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ара́нжавы, -ая, -ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў.

А. колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блакі́т, -у, М -кі́це, м.

1. Светла-сіні колер.

Б. азёр.

Б. вачэй.

2. Чыстае яснае неба.

Ні хмурынкі на блакіце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чырвані́цца, -ваню́ся, -во́нішся, -во́ніцца; незак.

1. Афарбоўвацца ў чырвоны колер.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучацца сваім чырвоным колерам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазалаці́цца, ‑лоціцца; зак.

1. Пакрыцца пазалотай, афарбавацца ў залацісты колер.

2. Набыць ад святла залацістае адценне, колер. Пазалаціліся стрэхі хат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глі́ністы гли́нистый;

~тая гле́ба — гли́нистая по́чва;

г. ко́лер — гли́нистый цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

медзяні́сты медяни́стый;

~тая — са́жа медяни́стая са́жа;

м. ко́лер — медяни́стый цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́ркі, -ая, -ае; ярчэ́й; ярчэ́йшы.

1. Які вылучае моцнае святло, асляпляльны, зіхатлівы.

Яркае святло.

Я. агонь.

Яркае сонца.

Ярка (прысл.) гарэць.

2. Пра колер: рэзкі па чысціні і свежасці тону.

Я. колер.

Яркая зеляніна.

3. перан. Выдатны ў якіх-н. адносінах.

Я. талент.

Яркая дата.

Ярка (прысл.) адлюстраваць.

|| наз. я́ркасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грана́т², -у, М -на́це, м.

Мінерал класа сілікатаў каштоўны камень пераважна цёмна-чырвонага колеру.

|| прым. грана́тавы, -ая, -ае.

Г. бранзалет.

Г. колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабе́глы, ‑ая, ‑ае.

Спец. У выразе: пабеглы колер — колер паверхні металаў, мінералаў, пакрытай тонкім слоем вокіслаў, які мяняецца ў залежнасці ад тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)