семе́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца на працягу ці ў канцы семестра. Семестравыя экзамены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хорони́ть​II несов., уст., прост.

1. (беречь) берагчы́, хава́ць;

2. (прятать) хава́ць;

◊

хорони́ть концы́ хава́ць канцы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зблі́зіць, зблі́жу, зблі́зіш, зблі́зіць; зблі́жаны; зак.

1. каго-што. Наблізіць аднаго да другога.

З. канцы дроту.

2. каго (што). Прымусіць уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.

Агульныя інтарэсы іх зблізілі.

|| незак. збліжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. збліжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абця́ць, абатну́, абатне́ш, абатне́; абатнём, абатняце́, абатну́ць; абатні́; абця́ты; зак.

1. што. Абсячы, абрэзаць канцы чаго-н.

А. сукі дрэва.

2. перан., каго-што. Раптоўна спыніць якое-н. дзеянне.

|| незак. абціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгры́фак, ‑фка, м.

Уст. Пласцінка на струнных інструментах, да якой прывязваюцца ніжнія канцы струн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыжадзю́б, ‑а, м.

Невялікая лясная птушка сямейства ўюрковых з загнутай перакрыжаванай на канцы дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласо́, нескл., н.

Аркан з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі жывёл. Накінуць ласо.

[Фр. lasso ад ісп. lazo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схо́дзіцца, сходжуся, сходзішся, сходзіцца.

Незак. да сысціся.

•••

Канцы з канцамі не сходзяцца гл. канец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́п, ‑а, м.

Спец.

1. Кішачнаполасцевая жывёліна з прысоскамі на адным канцы, якімі яна прымацоўваецца да нерухомага прадмета, і ротам на процілеглым канцы. Каралавы паліп.

2. Дабраякасная пухліна, звязаная ножкай са слізістай абалонкай, на якой яна размешчана. Паліпы ў носе.

[Грэч. polýpus, ад polý — многа і pus — нага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкусіць адно за другім усё, многае. Паадкусваць канцы нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)