кан’юнктыві́т, ‑у, М ‑віце, м.

Запаленне кан’юнктывы. Хранічны кан’юнктывіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кераты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне рагавой абалонкі вока.

[Ад грэч. kéras — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімфадэні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне лімфатычных вузлоў.

[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. adén — залоза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне малочнай залозы; грудніца.

[Лац. mastitus ад грэч. mastós — сасок, грудзі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іры́т, ‑у, М ірыце, м.

Запаленне радужнай абалонкі вока.

[Ад грэч. iris — радужная абалонка вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаяро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае гнойнае запаленне. Гнаяродныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахеі́т, ‑у, М ‑хеіце, м.

Запаленне слізістай абалонкі трахеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыфлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне сляпой кішкі.

[Грэч. typhlos — сляпы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флегмо́на, ‑ы, ж.

Гнойнае запаленне падскурнай або міжмышачнай клятчаткі.

[Ад грэч. phlegmonē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангі́на, ‑ы, ж.

Запаленне слізістай абалонкі зева, асабліва міндалепадобных залоз.

[Лац. angina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)