пако́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да пакоўкі ​2. Паковачнае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Каштоўная медная руда, сульфід медзі і жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які добра куецца, паддаецца каванню. Коўкае жалеза. Коўкі чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́длінгавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з перапрацоўкай чыгуну пудлінгаваннем. Пудлінгавае жалеза. Пудлінгавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́флены, ‑ая, ‑ае.

Спец. З рыфлямі на паверхні. Рыфленае жалеза. Рыфленае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго (што). Вазіць на чым-н. дзеля прагулкі, забавы.

К. на лодцы.

К. на машыне.

2. што. Апрацоўваць шляхам пракаткі (спец.).

К. ліставое жалеза.

|| наз. ката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бі́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Унутраная ўдарная частка звона; язык (у 3 знач.).

2. Падвешаны кавалак жалеза, рэйкі для падачы сігналаў.

3. Верхняя скразная планка або жардзіна ў поручнях лесвіцы, мосце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аліві́н, ‑у, м.

Сілікат магнію і жалеза; паўкаштоўны камень зеленаватага колеру розных адценняў.

[Ад лац. oliva — масліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезаспла́ў, ‑лаву, м.

Сплаў жалеза з іншым металам, які выкарыстоўваецца ў прамысловых мэтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пудлінгава́нне, ‑я, н.

Устарэлы спосаб перапрацоўкі чыгуну ў зварачнае жалеза ў асобых печах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)