дзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. Станавіцца дзікім, перараджацца.
Дрэвы дзічэюць.
Без нагляду лес дзічэў.
2. перан. Станавіцца нелюдзімым, дзіклівым.
Д. у адзіноце.
|| зак. адзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і здзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.
|| наз. дзічэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паабцярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абцерабіць усё, многае. Паабцярэбліваць вецце. Паабцярэбліваць ссечаныя дрэвы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рознаўзро́ставы, ‑ая, ‑ае.
Які адрозніваецца ад другога (другіх) узростам; розны па ўзросту. Рознаўзроставыя дрэвы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурало́м, ‑у, м.
1. Лес, дрэвы, паломаныя бурай. [Віця:] — Учора ведаеш якая навальніца шуганула. Франтальная. За Студзёнкай на тры кіламетры лес палажыла. Максім Рыгоравіч кажа — тысячы дзве кубаметраў буралому. Шамякін.
2. Вялікай сілы вецер; бура, якая ідзе па лесе і ломіць дрэвы. У лесе далёка-далёка шуміць нешта — ідзе буралом. Каваль. Дрэвы вывернуты з карэннем або перабітыя напалам, як быццам тут прайшоў страшэнны буралом. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
доўгажыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Чалавек, а таксама расліны, жывёлы і пад., якія вызначаюцца сваім даўгалеццем.
Гэтаму доўгажыхару 120 гадоў.
Дрэвы-доўгажыхары.
Арол-д.
|| ж. доўгажыха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. доўгажыха́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
Ускапаць зямлю вакол чаго-н.; капа́ючы, абгарнуць, абкідаць што-н. чым-н.
А. фруктовыя дрэвы.
|| незак. абко́пваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абко́пванне, -я, н. і абко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падса́дны
1. подса́дный;
~ныя дрэ́вы — подса́дные дере́вья;
2. охот. подсадно́й;
~ная ка́чка — подсадна́я у́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стагадо́вы столе́тний;
~вая вайна́ — столе́тняя война́;
~выя дрэ́вы — столе́тние дере́вья;
с. юбіле́й — столе́тний юбиле́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Садавіна́ ’плады садовых дрэў’ (ТСБМ), ’садавіна; садовыя дрэвы’ (ТС), садо́віна ’садавіна’ (Сцяшк., Байк. і Некр., Нар. словатв.), садаві́на ’садавіна, садовыя дрэвы’ (Сл. ПЗБ), ’садавіна’ (Бяльк.), ’сад; адно пладовае дрэва ў лесе’ (Яшк.). Укр. садовина́ ’садавіна; садовыя дрэвы’, польск. старое sadowina ’тс’, в.-луж. sadowina ’садавіна; усё, што датычыцца саду’, серб.-харв. садо́вина ’гадавальнік; віно з маладога вінаградніку’, макед. садо́вина ’зямля, якая не прапускае ваду’. Ад прым. *sadowy < *sadъ (гл. сад) з суф. ‑ina. Аб суфіксацыі гл. SP, 1, 120 і наст. Улічваючы адрозненні ў семантыцы, відаць, познія дэрываты ў розных славянскіх мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паасыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Асыпаць усё, многае. Паасыпаць пяском падмуркі. Дрэвы паасыпалі лісце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)