дапамо́жны, -ая, -ае.
1. Прызначаны для дапамогі каму-, чаму-н.; падсобны.
Д. матэрыял.
2. Неасноўны, дадатковы.
Д. цэх.
Дапаможная гаспадарка.
○
Дапаможны дзеяслоў — асабовая форма дзеяслова, што ўжыв. для выражэння аналітычных дзеяслоўных форм або састаўнога выказніка, напр.: быў настаўнікам, буду чытаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неазнача́льны
1. неопредели́мый;
2. грам., мат. неопределённый;
~ная фо́рма дзеясло́ва — неопределённая фо́рма глаго́ла;
~нае ўраўне́нне — неопределённое уравне́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ао́рыст, ‑а, М ‑сце, м.
Спец. У грэчаскай, стараславянскай і некаторых іншых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая выражае імгненнасць і закончанасць дзеяння.
[Грэч. aoristos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перфе́кт, ‑а, М ‑кце, м.
У некаторых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае, што дзеянне закончылася ў мінулым, а вынік яго працягваецца цяпер.
[Ад лац. perfectus — закончаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лясь, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца ў значэнні дзеяслова ляскаць, ляснуць. Лясь, лясь... Гэта рыдлёўка дзяўбе жвір, дзяўбе каменне, падкідае яго ўгору з ямы. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імператы́ўны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Які патрабуе безумоўнага падпарадкавання, выканання. Імператыўны мандат. Імператыўны тон.
2. Які мае адносіны да імператыва (у 2 знач.). Імператыўная форма дзеяслова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плюсквамперфе́кт, ‑а, М ‑кце, м.
У многіх мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае дзеянне, што папярэднічала якому‑н. іншаму дзеянню ў мінулым; даўномінулы час.
[Лац. plusquamperfectum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кукава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеяслова кукаваць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Зязюля лічыла некаму гады і аж пошчак ішоў па лесе ад яе кукавання. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імператы́ўны книжн., грам. императи́вный;
і. тон — императи́вный тон;
~ная фо́рма дзеясло́ва — императи́вная фо́рма глаго́ла;
○ і. манда́т — императи́вный манда́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыб, дыб-ды́б, выкл.
у знач. вык. Ужываецца ў значэнні дзеяслова дыбаць. І [в]от ідуць сабе: сакратар — топ-топ па гразі, а крамнік — дыб-дыб, як певень. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)