асігна́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Назва папяровых грашовых знакаў, што выпускаліся ў Расіі з 1769 па 1849 г.

2. Абазначэнне папяровых грошай-банкнотаў.

|| прым. асігнацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зда́ча¹, -ы, ж.

1. гл. здаць.

2. Лішак грошай, які вяртаецца пры разліку; рэшта.

Атрымаць здачу.

З. з пяці тысяч рублёў.

Даць здачы каму (разм.) — адказаць ударам на ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прытумане́т ’кашалёк’ (Сл. Брэс.). З партамане́т, партмане́т ’невялікі кашалёк для грошай’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накапі́ць, -каплю́, -ко́піш, -ко́піць; -ко́плены; зак., што і чаго.

Паступова сабраць, павялічыць у якой-н. колькасці; назапасіць.

Н. грошай.

Н. вопыт.

|| незак. накапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. накапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укла́д², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Укладзеная куды-н. сума грошай.

Выдача ўкладаў у банках.

2. перан. Значнае дасягненне ў галіне навукі, культуры і пад.

Працоўны ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безграшо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца без грошай, шляхам безнаяўных або натуральных разлікаў. Безграшовы разлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ла́жа ’плата за размен грошай’ (Гарэц., Нас.), укр. ла́жа ’задатак’, ’надбаўка’, польск. laża ’даплата’, ’прыбытак ад размену грошай’. Бел. лексема запазычана з польск. мовы (Слаўскі, 5, 73), у якой laża < іт. lʼaggio, якое з agio ’выгода’ пры пасрэдніцтве ст.-ням. lage, laže (XVI ст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішо́нка ’бакавая кішэня’ (Мас.), ’маленькая сумачка для захавання грошай’ (Касп.). Гл. кішэнь©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эхма́ межд., разг. эх;

эхма́, кабы́ де́нег тьма погов. эх, каб гро́шай мех.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарача́льнасць, -і, ж.

1. гл. абарачальны.

2. Перамяшчэнне транспартных сродкаў туды і назад за пэўны прамежак часу (спец.).

А. вагонаў.

3. Праходжанне тавараў, грошай праз абарот (у 4 знач.).

А. капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)