грымёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грымёра, належыць яму. Грымёрскае майстэрства. Грымёрскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губерна́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да губернатара, належыць яму. Губернатарскія абавязкі. Губернатарскі дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзятко́раўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзяткора, належыць яму. Дзяткораўскія абавязкі. Дзяткораўскі допіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвізо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэвізора, належыць яму. Рэвізорскія абавязкі. Рэвізорская пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обя́занность ж. абавя́зак, -зку м.;

счита́ть свое́й обя́занностью лічы́ць сваі́м абавя́зкам;

всео́бщая во́инская обя́занность усеагу́льны во́інскі абавя́зак;

права́ и обя́занности гра́ждан правы́ і абавя́зкі грамадзя́н;

исполня́ющий обя́занности дире́ктора выко́нваючы абавя́зкі дырэ́ктара;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядобрасумле́нны, -ая, -ае.

1. Які абыякава, без старання выконвае свае абавязкі.

Н. працаўнік.

2. Заснаваны на нядбайстве, на несумленных адносінах да чаго-н.

Н. ўчынак.

3. Выкананы без шчырасці і старання.

Нядобрасумленная работа.

|| наз. нядобрасумле́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампаньёнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кампаньёна, кампаньёнаў, уласцівы ім. Кампаньёнскія адносіны. Кампаньёнскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сакратара, належыць, уласцівы яму. Сакратарская пасада. Сакратарскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контраге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

[Ад лац. contrahens, contrahentis — які дамаўляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабака́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сабакара, які належыць, уласцівы яму. Сабакарская пасада. Сабакарскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)