Verbum

губі́ць, гублю́, гу́біш, гу́біць; незак., каго-што.

1. Рабіць непрыгодным, нішчыць.

Г. лес.

2. Прыводзіць да гібелі, забіваць.

Г. звяроў.

3. перан. Марна, дарэмна траціць (час, сродкі, сілы і пад.).

Г. лепшыя гады.

|| зак. пагубі́ць, -гублю́, -гу́біш, -гу́біць; -гу́блены.

джа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., каго-што.

1. Раніць, упівацца джалам, кусаць (пра насякомых, змей).

Пчолы джаляць.

2. перан. Раніць крыўднымі словамі, колкімі заўвагамі.

Крытычныя выказванні джалілі яго, выводзілі з раўнавагі.

|| зак. уджа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

Уджаліла змяя.

напе́ць, -пяю́, -пяе́ш, -пяе́; -пяём; -пеяце́, -пяю́ць; зак.

1. чаго. Спець многа чаго-н.

2. што. Перадаць голасам.

Н. арыю.

3. чаго і без дап. Нагаварыць, напляткарыць на каго-н. (разм.).

|| незак. напява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

наплы́ў, -лы́ву, м.

1. гл. наплысці.

2. Тое, што наплыло, сабралася.

Н. водарасцей.

3. перан. Вялікая колькасць каго-, чаго-н.

Н. пакупнікоў.

Н. пачуццяў.

4. Паступовая змена кадраў у кінафільме (спец.).

5. Нарасць на ствале дрэва.

Н. на бярозе.

паадно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць; зак., каго-што.

1. Аднесці, занесці адно за адным усё, многае або ўсіх, многіх.

П. пазычаны посуд.

П. дзяцей у яслі.

2. Аднесці, аддаліць на якую-н. адлегласць усё, многае.

Вецер паадносіў лодкі ад берага.

падстрахава́ць, -раху́ю, -раху́еш, -раху́е; -раху́й; -рахава́ны; зак., каго-што (разм.).

Страхуючы (гл. страхаваць у 3 знач.), памагчы ў выкананні якой-н. задачы, у правядзенні якога-н. прыёму.

|| незак. падстрахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падстрахо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

мяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго-што.

1. Абменьваць адну рэч на другую.

2. Зменьваць адно чым-н. іншым аднародным.

М. работу.

М. грошы.

3. Рабіць іншым, зменьваць.

М. рашэнне.

|| зак. памяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ме́на, -ы, ж.

разары́ць, -зару́, -зо́рыш і -зары́ш, -зо́рыць і -зары́ць; -зо́рым і -зары́м, -зо́рыце і -зарыце́, -зо́раць і -зара́ць; -заро́ны; зак., каго-што.

Давесці да беднасці, галечы; пазбавіць дастатку, багацця.

Р. сям’ю.

|| незак. разара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разарэ́нне, -я, н.

развалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -ло́; -лачы́; -ло́чаны; зак., каго-што (разм.).

1. Расцягнуць па частках у розныя бакі.

Р. бярвенне.

2. Раскрасці.

Р. дабро.

|| незак. развалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і развала́кваць, -аю, -аеш, -ае.

раскусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць на часткі.

Р. арэх.

2. перан., каго-што. Распазнаць, добра ўведаць (разм.).

Я даўно раскусіў гэтага чалавека.

Р. задуму хітраца.

|| незак. раску́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раску́сванне, -я, н.