Verbum

вырабны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які прызначаны ці служыць для вырабу дробных рэчаў. Вырабныя матэрыялы. // Звязаны з вытворчасцю дробных рэчаў. Вырабныя майстэрні.

вазго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Непасрэдны пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага ў газападобны стан (мінаючы вадкую фазу); сублімацыя.

во́кіс, ‑у, м.

Спец. Сярэдняя ступень акіслення рэчыва (у адрозненне ад закісу — ніжэйшай і перакісу — вышэйшай ступені). Вокіс жалеза, медзі, вугляроду.

адназярня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Культурны і дзікарослы від полбы, які мае ў каласку адно зярнятка.

азанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыць (ператвараць) у азон (пра кісларод).

2. Зрабіць (рабіць) азанізацыю. Азанаваць пакой.

алкало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Арганічнае рэчыва, падобнае на шчолач, якое мае ў сабе азот і вызначаецца моцным фізіялагічным дзеяннем.

антаблеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.

[Фр. entablement.]

антрапо́нім, ‑а, м.

Спец. Любое ўласнае імя, якое можа мець чалавек або група людзей (асабовае імя, прозвішча, псеўданім, мянушка і пад.).

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек.]

антыно́мія, ‑і, ж.

Спец. Супярэчнасць паміж двума палажэннямі, якія ўзаемна выключаюць адно аднаго і ў той жа час прызнаюцца аднолькава правільнымі.

[Грэч. antinomia.]

антытэ́за, ‑ы, ж.

1. Процілегласць; проціпастаўленне. // Стылістычны прыём супастаўлення процілеглых або кантрасных паняццяў і вобразаў.

2. Спец. Тое, што і антытэзіс.