Verbum

напаўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Амаль дзікі. Не стала .. таго саду, у якім раслі і раскашаваліся напаўдзікія яблыні. Сабаленка.

2. Недастаткова цывілізаваны. Напаўдзікае племя.

недаба́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дрэнна бачыць, мець слабы зрок. [Чыгуначнік:] — Эх, якім токарам быў Баталевіч! А цяпер на пенсіі, бо недабачваць стаў. Васілёнак.

патэ́нт, ‑а, М ‑тэнце, м.

1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на яго вынаходства.

2. Уст. Пасведчанне на права займацца гандлем, промыслам.

[Ад лац. patens, patentis — адкрыты, яўны.]

перакана́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і пераканаўчы. Нешматлікія, скупыя дэталі ствараюць пераканальны вобраз, у якім нявольнік уласнасці і чалавек жывуць побач. Кучар.

празеліты́зм, ‑у, м.

Кніжн.

1. Імкненне распаўсюдзіць сваю веру, абярнуць іншых у сваю веру.

2. Гарачая адданасць якому‑н. вучэнню, якім‑н. перакананням.

прані́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Напоўніцца, ахапіцца якім‑н. пачуццём, думкай і пад. [Волька] праніклася жалем да сяброўкі, да яе цяжкага лёсу сіраціны. Ваданосаў.

раза́рый, ‑я, м.

Разм. Тое, што і ружоўнік. [Купала] .. вадзіў аглядаць сад, зусім па-дзіцячы радуючыся даволі вялікаму разарыю, якім ён асабліва ганарыўся. Лужанін.

сядло́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сядлаць.

2. Спосаб, якім сядлаецца конь; характар сядлання. Спартыўная сядлоўка. Паходная сядлоўка.

ціп-ці́п, выкл.

Вокліч, якім падзываюць курэй. Прытоіцца [хітрун] за плотам, нібы цень, І ціхенька курэй прыманьвае з гарода: «Ціп-ціп! Ціп-ціп!» Корбан.