Verbum

прыбліжэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыбліжаць — прыблізіць і прыбліжацца — прыблізіцца.

2. Спец. Прыбліжанасць (рашэння, вылічэння). Ступень прыбліжэння.

псіхастэні́я, ‑і, ж.

Спец. Нервовае захворванне, якое праяўляецца ў павышанай уражлівасці, няўпэўненасці ў сабе, пастаянных сумненнях, назойлівых думках і пад.

[Ад грэч. psychē — душа і astheneia — бяссілле.]

растармажэ́нне, ‑я, н.

Спец. Знікненне ў кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозга ўнутранага тармажэння пры дзеянні якога‑н. новага, пабочнага раздражняльніка.

ру́стыка, ‑і, ж.

Спец. Абліцоўка будынка каменем з груба абчасанай ці выпуклай знешняй паверхняй, якая стварае ўражанне масіўнасці, манументальнасці будынка.

[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]

рэтрансля́тар, ‑а, м.

Спец. Адна з прамежкавых радыё- ці тэлевізійных станцый у ланцугу перадавальных і прыемных станцый. Касмічны рэтранслятар тэлебачання.

сапрафі́ты, ‑аў; адз. сапрафіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Спец. Раслінныя арганізмы, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі адмёршых арганізмаў або выдзяленнямі жывых.

[Ад грэч. sapros — гнілы і phyton — расліна.]

сатура́тар, ‑а, м.

Спец.

1. Апарат для насычэння вадкасцей вуглякіслым газам.

2. Апарат для хімічнай апрацоўкі вуглякіслым газам цукровага соку.

[Ад лац. saturo — насычаю, напаўняю.]

святласі́ла, ‑ы, ж.

Спец.

1. Сіла крыніцы святла; ступень яркасці адлюстравання.

2. Аптычная велічыня, якая вызначае яркасць адлюстравання аптычнага прыбора.

святлафі́льтр, ‑а, м.

Спец. Цела з неаднолькавай празрыстасцю для розных частак спектра, якое паглынае прамені пэўнага колеру і прапускае іншыя.

секве́нцыя, ‑і, ж.

1. Спец. Паўтарэнне якога‑н. матыву па ступенях гамы ўверх ці ўніз.

2. Разнавіднасць сярэдневяковых каталіцкіх песнапенняў.

[Ад лац. sequentia — праходжанне.]