матэрыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Паслядоўнік матэрыялізму.
2. Чалавек, вельмі практычны па сваіх інтарэсах, які падыходзіць да ўсяго з пункту гледжання матэрыяльных выгад для сябе (разм.).
|| ж. матэрыялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. матэрыялі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вісо́зны ’вельмі высокі’ (Жд., 1). Утворана ад прыметніка вісокі (гл.) і суф. ‑озн‑ы, які выражае адценне вельмі высокай ступені якасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Няво́тта ’не вельмі’ (Бяльк.). З ⁺не‑вот‑то, параўн. не вот ’не вельмі’: Не вотъ ты мнѣ потребенъ (Нас.). Гл. няво́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фальцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.
Вельмі высокі гук пеўчага голасу, які патрабуе асобага прыёму выканання, а таксама такая манера спеву. Заспяваць фальцэтам. // Вельмі высокі, пісклявы голас. Гаварыў Лявон Малашонак роўным голасам, які часамі збіваўся на фальцэт, што трошкі не вязалася з саліднай фігурай старшыні. Ермаловіч.
[Іт. falsetto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белатва́ры, ‑ая, ‑ае.
З вельмі белым тварам. Паненка была высокая, белатварая, чорнавалосая, у доўгім белым плацці. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блі́зенечка, прысл.
Разм. Вельмі, зусім блізка. [Анішчык:] — Мой хутар тут зусім блізенечка, хутар Палявой — мо чулі нават. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бліц...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «вельмі хуткі», «маланкавы», напрыклад: бліцтурнір, бліцпаход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грува́сткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі вялікі, грузны, масіўны. Першыя радыёпрыёмнікі былі з ладны чамадан, вялікія і грувасткія. Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даго́длівы, ‑ая, ‑ае.
Услужлівы, угодлівы. Ласкавая, дагодлівая і яшчэ рухавая кабета,.. [цётка Макрына] вельмі ўпадала за сваімі «нявестачкамі». Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́бнік, ‑а, м.
Разм. зневаж. Той, хто вельмі захапляецца жанчынамі. [Лена:] — Твой Віктар проста п’яніца і бабнік! Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)