Verbum

адгрузі́ць, -ружу́, -ру́зіш, -ру́зіць; -ру́жаны; зак., што.

Пагрузіўшы, падрыхтаваць да адпраўкі або адправіць.

А. станкі для завода.

А. вугаль.

|| незак. адгружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адгру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

|| прым. адгру́зачны, -ая, -ае.

імаве́рнасць, -і, ж.

1. гл. імаверны.

2. Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго-н.

3. Ступень абгрунтаванасці, верагоднасць, дапушчальнасць.

Ступень імавернасці чаго-н.

○

Тэорыя імавернасцей — раздзел матэматыкі, які вывучае заканамернасці выпадковых з’яў.

|| прым. імаве́рнасны, -ая, -ае (спец.).

індывідуалі́зм, -у, м.

1. Імкненне да яркага праяўлення незалежнасці сваёй асобы, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

2. Маральны прынцып, які ставіць інтарэсы адной асобы вышэй за інтарэсы грамадства.

|| прым. індывідуалісты́чны, -ая, -ае.

інтэрва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Адлегласць, прамежак часу паміж чым-н.

І. паміж радкамі (машынапісу). Ісці з пэўным інтэрвалам.

2. У музыцы, акустыцы: суадносіны двух гукаў па вышыні (спец.).

|| прым. інтэрва́льны, -ая, -ае.

кабрыяле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Лёгкі аднаконны двухколы экіпаж без козлаў з адным сядзеннем.

2. Легкавы аўтамабіль з адкідным верхам і з колькасцю месцаў два і болей.

|| прым. кабрыяле́тны, -ая, -ае.

калідо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Праход, які злучае асобныя часткі кватэры, будынка.

2. перан. Вузкая, доўгая прастора, якая злучае сабой што-н., праход.

Горны к.

Паветраны к.

|| прым. калідо́рны, -ая, -ае.

Калідорная сістэма.

камп’ю́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Электроннае прыстасаванне для апрацоўкі і захоўвання вялікага аб’ёму інфармацыі (у 1 знач.) з дапамогай спецыяльных камп’ютарных праграм.

Персанальны к.

Сучасны к.

|| прым. камп’ю́тарны, -ая, -ае.

Камп’ютарная праграма.

Камп’ютарная сістэма.

камута́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для змянення напрамку або пераключэння электрычнага току.

2. Род мясцовай тэлефоннай станцыі з ручным або аўтаматычным злучэннем тэлефонных ліній.

Званіць трэба праз к.

|| прым. камута́тарны, -ая, -ае.

канво́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Узброены атрад, які суправаджае каго-, што-н. для аховы або прадухілення ўцёкаў.

Узяць пад к.

Марскі к.

|| прым. канво́йны, -ая, -ае.

К. салдат.

Канвойная служба.

У суправаджэнні канвойных (наз.).

канду́ктар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік чыгуначнага транспарту, які суправаджае цягнікі, а таксама работнік гарадскога транспарту, які прадае білеты пасажырам.

|| ж. канду́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. канду́ктарскі, -ая, -ае.