дэсіка́нты, ‑аў; адз. дэсікант, ‑а, М ‑нце, м.

Хімічныя рэчывы, якія ўжываюцца для высушвання сцёблаў і лісця раслін з мэтай паскарэння іх паспявання і аблягчэння машыннай уборкі ўраджаю.

[Ад лац. desiccare — высушваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завадны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прыходзіцца ў рух заводам ​2 (у 3 знач.). Завадная лялька.

2. Які служыць для заводу ​2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́зчык, ‑а, м.

1. Тое, што і грузчык. Ездзілі на.. [паравічках] тутэйшыя людзі — нагрузчыкі торфу і капальнікі яго. Чорны.

2. Прыстасаванне для нагрузкі чаго‑н. Універсальны нагрузчык на трактар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.

Пражачы, прыгатаваць для яды. [Іван Сцяпанавіч:] — Гэтае ж самае насенне, калі яго падпражыць і пасля змалоць альбо стаўчы, спажываецца як кава. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакаматы́ў, ‑тыва, м.

Машына (паравоз, цеплавоз, электравоз і пад.) для перамяшчэння па рэйках вагонаў, цыстэрнаў, платформаў і пад. Па пуцях рушыў вялікі .. лакаматыў, цяжка пыхкаючы адпрацаванай парай. Васілёнак.

[Фр. locomotive ад лац. loco moveo— рухаю з месца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́сцік ​1, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.

[Ад англ. lasting — трывалы.]

ла́сцік ​2, ‑у, м.

Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.

[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Пасадка лесу.

2. звычайна мн. (лесапаса́дкі, ‑дак). Саджанцы ці маладыя дрэвы, высаджаныя ў грунт для ўтварэння лясной паласы ці ўчастка лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лябёдка ​1, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Самка лебедзя.

лябёдка ​2, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Машына для падымання і перамяшчэння грузу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец.

1. Выраўноўваць, згладжваць, ачышчаць паверхню чаго‑н. (зямлі, балота і пад.).

2. Расколваць вялікія камяні на кавалкі, патрэбныя для далейшай апрацоўкі.

[Ад грэч. plinthos — цэгла, пліта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праду́шына, ‑ы, ж.

Тое, што і прадуха. У высокім падмурку былі прадушыны для вентыляцыі. Якімовіч. Цяпер ужо не было ніякай прадушыны, каб вырвацца з гэтага агнявога кальца. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)