Пампу́шачка (З нар. сл.) ’пупышачка’. З польск. pępyszek ’тс’. Змена роду паводле пупышка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паштакава́ць (экспр.) ’аблізаць’ (нараўл., Жыв. нар. сл.). Відаць, з пакаштаваць ’паспытаць на смак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пля́нтра ’падваліна’ (пін., Нар. сл.). Няясна. Магчыма, у аснове ляжыць лац. planta ’падэшва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыснасці́ць (пріснасьці́ць) ’прыладзіць’ (Бяльк.), прыснасці́цца ’прыладзіцца, прымасціцца’ (жлоб., Нар. словатв.). Да снасць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысіві́ць ’забяліць малаком’ (узд., Жд. 3; полац., Нар. лекс.). Да сіві́ць, сівы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раду́ты ’бяседа з частаваннем у суботу ці нядзелю’ (навагр., З нар. сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́шшыўка ’карункі ў навалачках’ (навагр., Нар. сл.). Ад расшываць (гл.) як вышыўка < вышываць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ры́сьліць ’рыхліць’ (навагр., З нар. сл.). Дыялектная форма слова ры́хліць, Гл. ры́хлы. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́жчык ’бандарская прылада, якой робяць выразы ў клёпках’ (Нар. сл.). Да рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Січава́ ‘кавалак сталі для высякання агню’ (Касп.), січаво́ ‘крэсіва’ (Нар. сл.). Гл. сечыва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)