Verbum

паіранізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., з каго-чаго і без дап.

Іранізаваць некаторы час. «Што гэта я такі — як дзяўчына?! — падумаў незадаволена. — Глядзі, каб не заплакаў!» — паіранізаваў [Зыбін]. Мележ.

пакі́дзішча, ‑а, н.

Абл. Той (тая), каго пакінулі, з кім рассталіся назаўсёды. Сёння ў .. [Сымона] з’явілася пачуццё вялікага сораму перад людзьмі. Хіба гэта жарт? Жонка пакінула. Пакідзішчам стаў. Чарнышэвіч.

панахо́дзіць, ‑ходзіць; ‑ходзім, ‑ходзіце, ‑ходзяць; зак.

1. Ідучы, натрапіць на каго‑, што‑н. — пра ўсіх, многіх.

2. пераважна безас. Разм. Прыйсці ў вялікай колькасці. Панаходзіла народу ў клуб.

паперавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Перавязаць усіх, многіх або ўсё, многае. Паперавязваць пакункі. □ На ўланскіх конях ехалі параненыя партызаны.. Іх тугімі кужэльнымі спавівачамі паперавязвала Параска. Грахоўскі.

папрыціска́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Прыціснуцца да каго‑, чаго‑н. — пра ўсіх, многіх. Пазашываюцца [дзеці] пад лахманы, папрыціскаюцца адно да аднаго, каб сагрэцца, і сядзяць, як мышаняты. Арабей.

назаго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Загарнуць у адно месца вялікую колькасць чаго‑н. Назагортваць попелу ў ямку.

2. каго-чаго. Ахінуць, абгарнуць з усіх бакоў многае.

налаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак., каго-чаго.

Ловячы, здабыць у нейкай колькасці. Налавіць матылёў. □ Прыйшлі мы на свой бераг, накапалі чарв[якоў], налавілі на водмелі печкуроў для жыўца. Якімовіч.

налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.

2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.

наста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

Разм. Накіраваць пільны і доўгі позірк на каго‑н. — Не Кастусь, а ты будзеш араць! Зразумеў? — наставіўся вачыма на пана Габрыэля Чаравака. Пестрак.

пасцёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Час ад часу, злёгку біць, сцёбаць (пугай, дубцом і пад.). Звычайна .. [Ян Лайзан] вельмі шанаваў жывёлу, а сёння раз-пораз пасцёбваў каня. Броўка.