Наваждоліць ’намазаць што-н., больш чым трэба’ (віл., Нар. сл.). Гл. важджоліць, дазволіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нагарава́цца экспр. ’наесціся’ (полац., Нар. лекс.). Відаць, іранічнае ўтварэнне ад гарава́ць ’цяжка працаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́дась ’нядаўна, на днях’ (Нас., Бяльк.; калінк., З нар. сл.). Гл. анагдысь, нагды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нажмяні́ць ’пашкодзіць, натрудзіць руку работай на агародзе’ (брэсц., Нар. лекс.). Да жменя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наплоіць ’завіць’: наплоіць валасы́ (Бяльк.; полац., Нар. лекс.). Да плоіць ’закручваць, укладваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нарэ́пяці́цца ’прыгожа адзецца, напудрыцца, падмаляваць губы, падвесці бровы’ (навагр., Нар. сл.). Да рэпетыцыя?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Натко́сьнік ’меншы брат ці родзіч маладой’ (віл., З нар. сл.). Гл. надкосны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ненажэ́рны ’ненасытны, прагны’ (Касп.), нінажо́ра ’абжора’ (шчуч., З нар. сл.). Да жэ́рці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́тувіч ’абадранае ці нястоўчанае зерне ў крупах’ (слаўг., Нар. сл.). Гл. нетуўч ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

О́нде, онди ’вунь’ (Ян., Сл. Брэс., Ник., Нар. лекс.). Гл. он і дзе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)