станчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; сто́нчаны; зак., што.

Зрабіць вельмі тонкім.

|| незак. станча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суіснава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

Існаваць адначасова ці сумесна з кім-, чым-н.

|| наз. суіснава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцёбацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Сцёбаць сябе або адзін аднаго чым-н. гнуткім.

С. венікам у лазні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыумфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім-н., поспеху ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэ́снуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак., чым і без дап. (разм.).

Моцна стукнуцца, ударыцца.

Т. галавой аб сцяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчарбі́ць, шчарблю́, шчэ́рбіш, шчэ́рбіць; шчэ́рблены; незак., што.

Рабіць шчарбіны на чым-н.

Ш. нож.

|| наз. шчарбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёжить несов., разг. мо́ршчыць; ку́рчыць; паціска́ць (чым), паце́пваць (чым), ёжиться

1. паце́пвацца; ку́рчыцца; гну́цца;

2. перен., разг. му́ляцца;

он всё ёжится и не даёт определённого отве́та ён усё му́ляецца і не дае́ пэ́ўнага адка́зу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляпі́цца, ‑лепіцца; зак.

Разм. Пакрыцца, абляпіцца чым‑н. ліпкім. Акно заляпілася снегам. // Замазацца, заклеіцца чым‑н. ліпкім, клейкім. Адтуліна заляпілася глінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запамагчы́ся, ‑магуся, ‑можашся, ‑можацца; зак., чым і без дап.

Абл. Атрымаць выгаду, разжыцца, пакарыстаўшыся чым‑н. — Чужым, брат, не запаможашся. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́гваздка ж.

1. (стержень, затычка) чека́;

2. перен. (помеха) загво́здка, запята́я;

у чым тут з.? — в чём тут загво́здка?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)