іў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для перадачы голасу каня пры брыканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́часкі, ‑аў; адз. няма.

Адходы пры часанні. Вычаскі з лёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрато́рф, ‑у, м.

Спосаб распрацоўкі залежаў торфу пры дапамозе гідрамеханізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіяапы́рскванне, ‑я, н.

Апырскванне палёў хімічнымі рэчывамі пры дапамозе авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашплінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замацаваць пры дапамозе шплінта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́мпель, ‑я, м.

Спец. Рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль.

[Ад гал. roerpen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуплікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны пры дапамозе рэдуплікацыі. Рэдуплікаваныя асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакла́дчык, ‑а, м.

Рабочы ткацкай фабрыкі, які працуе пры самакладзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скато́ма, ‑ы, ж.

Захворванне вачэй, пры якім звужаецца поле зроку.

[Грэч. skótos — цемната.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скляпа́цца, ‑аецца і склеплецца; зак.

Злучыцца, змацавацца пры дапамозе кляпання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)