пе́сцікавы, ‑ая, ‑ае.

Які размнажаецца пры дапамозе песцікаў і тычынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праарфава́цца, ‑фуецца; зак.

Ачысціцца пры арфаванні ад мякіны і смецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́р, ‑у, м.

Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыку́с, ‑у, м.

Становішча зубоў пры стуленых сківіцах. Правільны прыкус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які праводзіцца пры сяўбе. Прыпасяўное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́мпель, ‑я, м.

Спец. Рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль.

[Ад гал. roerpen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуплікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны пры дапамозе рэдуплікацыі. Рэдуплікаваныя асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакла́дчык, ‑а, м.

Рабочы ткацкай фабрыкі, які працуе пры самакладзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скато́ма, ‑ы, ж.

Захворванне вачэй, пры якім звужаецца поле зроку.

[Грэч. skótos — цемната.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скляпа́цца, ‑аецца і склеплецца; зак.

Злучыцца, змацавацца пры дапамозе кляпання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)