сцябло́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сцябла. Сцябловыя парасткі. // Размешчаны на сцябле. Сцябловыя вузлы. // Які знішчае сцябло. Сцябловая ржа.

2. Са сцяблом. Сцябловыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэднетэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сярэдніх тэхнічных даных, паказчыкаў, норм. Сярэднетэхнічная скорасць экспрэса.

2. Які мае адносіны да сярэдняй тэхнічнай адукацыі. Сярэднетэхнічная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрміналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тэрміналогіі, уласцівы ёй. Тэрміналагічная камісія. Тэрміналагічная лексіка.

2. Які аб’ядноўвае, змяшчае тэрміны ​2 (у 1 знач.). Тэрміналагічны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фартэпія́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фартэпіяна. Фартэпіянныя клавішы. // Звязаны з ігрой на фартэпіяна. Фартэпіянны канцэрт. // Які выконваецца на фартэпіяна, напісаны для выканання на фартэпіяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фека́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фекалій, з’яўляецца фекаліямі. Фекальныя масы. // Які мае ў сваім саставе фекаліі. Фекальныя ўгнаенні. // Прызначаны для фекалій. Фекальныя помпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрака. Фрачны гузік. // Прызначаны для нашэння з фракам. Фрачная сарочка.

•••

Фрачная пара — касцюм, які складаецца з штаноў і фрака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цудатво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які творыць, робіць цуды (у 1 знач.). Цудатворны абраз.

2. Кніжн. Які робіць што‑н. незвычайнае, такое, што выклікае здзіўленне. Цудатворны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукры́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які змяшчае ў сабе значную колькасць цукру (у 1 знач.). Цукрысты плод.

2. Які мае структуру цукру (у 2 знач.). Цукрыстыя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматзяме́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шмат зямлі для вядзення сельскай гаспадаркі. Шматзямельны саўгас. // Які мае дастатковую або вялікую колькасць зямлі, прыдатнай для гаспадарчага выкарыстання. Шматзямельная краіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпег, ‑а, м.

Разм. Тайны агент, які сочыць за кім‑н.; шпік. Шпег, які ўвесь час маячыў, не вытрымаў і паглядзеў праз веснічкі на двор. Гурскі.

[Польск. szpieg.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)