назва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Спец. Зварыць, злучыць шляхам зваркі вялікую колькасць чаго‑н. Назварваць труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.

Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляло́г, ‑а, м.

Спец. Частка слова або часціца, якая адпавядае па функцыі прыназоўніку, але ўжываецца пасля слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэнцы́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне, якое заключаецца ў знаходжанне ліку па даным лагарыфме і з’яўляецца адваротным лагарыфмаванню.

[Ад ням. potenzieren — узводзіць у ступень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзу́часць, ‑і, ж.

Спец. Павольная дэфармацыя металаў, бетону і пад. матэрыялаў пад уздзеяннем пастаяннай працяглай механічнай нагрузкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пепсі́н, ‑у, м.

Спец. Неабходны для стрававання фермент страўнікавага соку, здольны расшчапляць бялкі; лякарства з такога ферменту.

[Ад грэч. pepsis — страваванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недалі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.

Спец. Тое, што і недаліў (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неправамо́цны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае права рабіць што‑н., які не надзелены паўнамоцтвамі. Неправамоцны дэлегат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нонпарэ́ль, ‑і, ж.

Спец. Дробны друкарскі шрыфт, памер якога роўны 6 пунктам (2,25 мм). Набраць тэкст нонпарэллю.

[Фр. nonparreille — непараўнальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд-ве́ст, ‑у, М ‑весце, м.

Спец.

1. Паўночны захад, паўночна-заходні напрамак.

2. Паўночна-заходні вецер.

[Гал. noordwest.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)