імабілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Стварыць (ствараць) нерухомасць (спакой) пашкоджанай ці хворай частцы цела, каб пазбегнуць паўторнага пашкоджання або з лячэбнай мэтай.

[Ад лац. immobilis — нерухомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катапультава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. каго-што. Выкінуць (выкідаць) з лятальнага апарата пры дапамозе катапульты.

2. Тое, што і катапультавацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывато́лкі, ‑аў; адз. няма.

Няправільныя, неабгрунтаваныя разважанні, выказванні адносна каго‑, чаго‑н. Аформіць свой шлюб вырашылі неадкладна, каб не было пра .. [Ганну], як настаўніцу, якіх крыватолкаў. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжсце́нне, ‑я, н.

1. Месца ў сярэдняй частцы грудной поласці, дзе размешчаны сэрца, аорта, бронхі, стрававод.

2. перан. Тое, што перашкаджае сувязі, збліжэнню каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мучы́цель, ‑я, м.

Той, хто мучыць каго‑н. Праз крывавы туман .. [Валодзя] назіраў за раз’юшанымі тварамі сваіх мучыцеляў і адчуваў да іх глыбокую нянавісць і пагарду. Пятніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наджа́ліць, ‑іць; зак., каго.

Накусаць, пакусаць (пра пчол, чмялёў, восаў). Больш за ўсіх дасталося Ціхану, пчолы наджалілі так, што Мальвіна, прыйшоўшы дамоў, не пазнала хлопца. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабма́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абмазаць чым‑н., у што‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Паабмазваць сцены глінай. Паабмазваць рукі ў сажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабсма́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абсмаліць ​1 у многіх месцах; абсмаліць ​1 усё, многае або ўсіх, многіх. Паабсмальваць бакі кажуха ля агню. Паабсмальваць свіней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адвязаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадвязваць чамаданы з багажнікаў. □ Хлопцы паадвязвалі кароў, і тыя.. памчаліся да аборы. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вывучыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павывучваць вершы. □ [Настасся:] — Матка павырошчвала, павывучвала [дзяцей], а цяпер глядзіць на іх — не нарадуецца. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)