абро́жак, ‑жка, м.
Абл. Раменьчык, які надзяецца на шыю жывёле; нашыйнік. Для Рыжыка гаспадар зрабіў будку, купіў ланцуг і пашыў моцны аброжак з гужа. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абязбо́льваючы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад абязбольваць.
2. у знач. прым. Які служыць для абязбольвання. Абязбольваючыя сродкі.
3. Дзеепрысл. цяпер. незак. ад абязбольваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідрасамалёт, ‑а, М ‑лёце, м.
Самалёт, прыстасаваны для пасады на ваду і ўзлёту з вады. Адзін за адным прычальваюць вельботы, садзяцца на ваду гідрасамалёты. Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гра́блі, ‑бель; адз. няма.
1. Сельскагаспадарчая прылада для зграбання сена, саломы і пад. Уставіць зуб’е ў граблі. Металічныя граблі.
•••
Конныя граблі — тое, што і грабілка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзялі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да дзялення (у 2 знач.).
2. Спец. Прызначаны для нанясення дзяленняў (у 3 знач). Дзялільны цыркуль. Дзялільная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дравяні́сты, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дрэва, з’яўляецца дрэвам. Для расліннасці пустыні характэрна перавага дравяністых раслін над травяністымі. Гавеман. // Цвёрды, як дрэва. Дравяністы корань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́ба 1, ‑ы, ж.
Сярэдневяковая прылада для катаванняў. Падняць на дыбу. Паслаць на дыбу.
ды́ба 2, прысл.
Разм. Тое, што і дыбам. Конь стаў дыба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дымавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да дыму. Дымавы слуп. // Прызначаны для ўтварэння воблака, заслоны з дыму. Дымавая шашка. Дымавы патрон.
•••
Дымавая заслона гл. заслона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыма́р, ‑а, м.
Прылада для акурвання пчол дымам. [Міхалка] рассунуў рамкі, каб быў вольны праход пчолам, насыпаў у дымар гнілушак і падпаліў іх, надзеў сетку. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыспле́й, ‑я, м.
Спец. Устройства для візуальнага адлюстравання інфармацыі (у выглядзе тэксту, табліц, чарцяжа і інш.) на экране электронна-прамянёвага прыбора (тэлевізійнага або асцылаграфічнага тыпу).
[Ад англ. display — паказваць, узнаўляць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)