Verbum

панатыка́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Натыкаць чаго-н. у якой-н. колькасці.

П. іголак у падушачку.

2. каго-чаго і што. Накалоць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. матылькоў на іголкі.

пачэ́сны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца павагай, пашанай, ганаровы.

Пачэсныя госці.

2. Які робіць гонар каму-н., не парушае годнасці каго-, чаго-н.

П. абавязак.

Пачэсная месца.

|| наз. пачэ́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

перабазі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак., каго-што.

Перамясціць, перавесці на новую базу.

П. завод на новае месца.

|| наз. перабазі́раванне, -я, н. і перабазіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

перамані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак., каго-што (разм.).

Перавесці да сябе (на працу, у свой калектыў, у другі лагер і пад.), прывабіўшы якой-н. выгадай, перавагамі.

П. спецыяліста.

|| незак. перама́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

перапрада́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; -да́ў, -дала́, -ло́; -да́й; -да́дзены; зак., каго-што.

Прадаць раней купленае (звычайна даражэй).

П. пярсцёнак.

|| незак. перапрадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

|| наз. перапро́даж, -у, м.

адне́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; -нёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

Выявіць свае адносіны, паставіцца пэўным чынам да каго-, чаго-н.

Уважліва а. да запатрабаванняў народа.

|| незак. адно́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

|| наз. адно́сіны, -сін.

адчужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Перадаваць (маёмасць) у карысць другой асобы, дзяржавы або грамадскіх арганізацый (афіц.).

2. каго-што. Аддаляць, адасабляць (кніжн.).

Эгаізм адчужае сяброў.

|| наз. адчужэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

атулі́ць, атулю́, ату́ліш, ату́ліць; ату́лены; зак., каго-што.

1. Ахінуць, агарнуць з усіх бакоў.

А. коўдраю.

2. перан. Абвалачы чым-н.

Цішыня атуліла вёску.

|| незак. атуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і ату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

ахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Агарнуць, ахутаць чым-н.

Хусткай а. дзіця.

2. перан. Акружыць увагай.

Курганы слава ахінула.

А. ласкай.

|| незак. ахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

Даць ацэнку.

3. Адзнака, абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў.

А. па літаратуры.